Από τότε που οι Ελληνες φιλόσοφοι, οι Προσωκρατικοί και κυρίως ο Πυθαγόρας με το «Πάντα κατ’ αριθμόν γίγνονται», όρισαν τα μαθηματικά ως το κεντρικό μονοπάτι για την εξέλιξη της Δυτικής Σκέψης, η σχέση του ανθρώπου με τους αριθμούς υπήρξε ανέκαθεν το προγεφύρωμα και το έσχατο καταφύγιο για τις μεγάλες ανακαλύψεις. Eστω και αν για τον πολύ κόσμο τα μαθηματικά παραμένουν μία τραυματική εμπειρία των μαθητικών χρόνων από την οποία απομακρύνονται με την πρώτη ευκαιρία. Oμως, για όποιον έχει ζήσει έστω και μία φορά την εμπειρία της τέλειας αισθητικά λύσης ενός σύνθετου μαθηματικού προβλήματος, η ηδονή είναι αντίστοιχη με τη συγγραφή μιας μεγάλης ποιητικής σύνθεσης ή της ολοκλήρωσης ενός πίνακα ζωγραφικής. Ο Πλάτωνας υποστήριζε ότι τα μαθηματικά εκφράζουν το αποκορύφωμα της ομορφιάς. Δεν χωρά αμφιβολία λοιπόν ότι τα μαθηματικά θα έπρεπε να θεωρούνται ως μία μορφή τέχνης, μιας και σε κάθε τους έκφανση θα πρέπει να καλύπτεται και το αισθητικό ζητούμενο, η ομορφιά της ταραχώδους αρμονίας του σύμπαντος. Πίσω από κάθε μαθηματικό λοιπόν κρύβεται ένας καλλιτέχνης. Η έρευνα και η μυστικιστική ενόραση ενός μαθηματικού που πασχίζει επί δεκαετίες να λύσει ένα πρόβλημα μοιάζει με την έμπνευση και τον οίστρο ενός καλλιτέχνη. Και όπως έχουν αποδείξει επιστημονικές έρευνες, εκπορεύονται και τα δύο από τα ίδια κέντρα του εγκεφάλου, ακολουθώντας τα ίδια ανεξερεύνητα μονοπάτια που το ανθρώπινο είδος αναζητά την αλήθειά του και τον τρόπο να την κοινοποιήσει στον Κόσμο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που κάμποσες ταινίες του Χόλιγουντ, αλλά και η διαδεδομένη αντίληψη του κοινού, περιβάλλουν τους «τρελούς επιστήμονες» με την αύρα και την αίγλη αντίστοιχη με εκείνη των καλλιτεχνών. Ο μαθηματικός χρησιμοποιεί τα ίδια εργαλεία με έναν καλλιτέχνη: τη φαντασία, τη διαίσθηση, τις εμμονές και τις υπερβάσεις του μέσου ανθρώπινου νου, για να δημιουργήσει κάτι υψηλό και -κυρίως- κάτι πολύ όμορφο. Για τον μαθηματικό, μια σωστή λύση ενός προβλήματος είναι πρώτα και πάνω από όλα μία αισθητικά όμορφη εικόνα. Ακόμα και αν έχει φτάσει στο σημείο να έχει δώσει τις σωστές απαντήσεις, γνωρίζει ότι πρέπει να ψάξει ακόμα βαθύτερα, ώστε η τελική εκδοχή της λύσης να είναι εκτός από μαθηματικά ορθή και αισθητικά άψογη. Τα μαθηματικά μοιάζουν με ποίηση χωρίς γράμματα ή -ακόμα ακριβέστερα- είναι μουσική με άλλες νότες. Και ο μαθηματικός είναι ένας δημιουργός που δίνει μορφή σε κάτι άυλο και άπιαστο για τους πολλούς, φωτίζοντας όπως και ο καλλιτέχνης τις πιο ανεξερεύνητες γωνιές της ανθρώπινης περιπέτειας. Ο Πικάσο έλεγε ότι τέχνη είναι η εξάλειψη του περιττού. Και στις 6+1 εξισώσεις που επιλέξαμε μέσα από εκατοντάδες, τα μαθηματικά αποδεικνύουν ότι μέσα από την λιτότητα και την απόλυτη ακρίβεια των μέσων έκφρασής τους μπορούν να σταθούν και ως υψηλή τέχνη. Αποτελώντας πάντα το κλείσιμο του ματιού του Θεού προς τον άνθρωπο. Μαθηματικά έργα τέχνης: Αυτές είναι οι 6+1 πιο όμορφες εξισώσεις Η ταυτότητα του Όϊλερ Για τους περισσότερους είναι ίσως η ομορφότερη αριθμητική πράξη που υπάρχει στον κόσμο. Πολλοί την παρομοιάζουν με ένα σονέτο του Σαίξπηρ, καθώς συνδυάζει ένα εκπληκτικό στιλιζάρισμα με μία βαθιά αίσθηση της μουσικότητας των αριθμών. Το εντυπωσιακό είναι ότι σε αυτή την εξίσωση βρίσκονται οι πέντε πιο βασικοί αριθμοί, το 0, το 1, το π, το λογαριθμικό e και ο φανταστικός αριθμός i (που είναι η τετραγωνική ρίζα του -1). Όλοι αυτοί ενώνονται σε ένα πανέμορφο σύμπλεγμα, που για πολλούς είναι το κόσμημα και η αισθητική κορύφωση των μαθηματικών. Ο Λέοναρντ Όϊλερ, που κάποιοι αποκαλούν και Μότσαρτ των εξισώσεων, υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες μορφές στην ιστορία των μαθηματικών, γεννημένος στην Ελβετία τον 18ο αιώνα, ο οποίος παρέμεινε ενεργός μέχρι και τα τελευταία χρόνια της ζωής του, όντας για πάνω από 20 χρόνια τυφλός. Μάλιστα, όπως αναφέρεται, άφησε τόσο μεγάλο έργο πίσω του, που γίνονταν δημοσιεύσεις ακόμα και 30 χρόνια μετά τον θάνατό του. Μαθηματικά έργα τέχνης: Αυτές είναι οι 6+1 πιο όμορφες εξισώσεις Νόμος της παγκόσμιας βαρύτητας του Νεύτωνα Μία αρχετυπική εξίσωση που έθεσε τα θεμέλια για την αντίληψή μας σχετικά με τον κόσμο και τα ουράνια σώματα και αποτελεί και σήμερα σημαντική κατάκτηση του ανθρώπινου πνεύματος, παρά το γεγονός ότι η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν ανέτρεψε κάποια από τα συμπεράσματά της. Η εξίσωση αυτή είναι προϊόν μιας γενικότερης πνευματικής και επιστημονικής υπερδιέγερσης του 16ου αιώνα, όπου πολλά και σημαντικά ονόματα διατυπώνουν τις νέες θεωρίες που θα οδηγήσουν την ανθρώπινη σκέψη στη σύγχρονη εποχή. Δημοσιεύτηκε στις 5 Ιουλίου του 1687 στο έργο «Philosophiae Naturalis Principia Mathematica» και υποστηρίζει ότι δύο σώματα έλκονται από μία δύναμη ανάλογη της μάζας τους και αντιστρόφως ανάλογη του τετραγώνου της απόστασής τους. Εκτός από την αισθητική της αξία, τη χαρακτηρίζει και μία έντονη πνευματικότητα, καθώς είναι η πρώτη φορά που ο άνθρωπος ρίχνει κλεφτές ματιές στο εργαστήρι του Θεού και καθαρογράφει τα μυστικά του. Οπως και ο Μπαχ που ακολούθησε μέσω της μουσικής του. Μαθηματικά έργα τέχνης: Αυτές είναι οι 6+1 πιο όμορφες εξισώσεις Εξίσωση της ειδικής σχετικότητας του Αϊνστάιν Δεν είναι τυχαίο ότι η εμφάνιση της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας το 1905 συμπίπτει με τις μεγάλες αλλαγές που φέρνουν τα νέα καλλιτεχνικά ρεύματα που αλλάζουν την αντίληψη του ανθρώπου για τα μέχρι τότε δεδομένα στην τέχνη. Υπό μία έννοια ο Αϊνστάιν είναι κάτι σαν τον Πικάσο της Φυσικής, αυτός που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο και τη θέση μας σε αυτόν. Ουσιαστικά ανοίγει ένα εντελώς νέο κεφάλαιο στην κατανόηση του κόσμου, πέρα από τον κόσμο των αισθήσεων, εκεί όπου ο χώρος και ο χρόνος είναι έννοιες σχετικές, υποστηρίζοντας ότι ο χρόνος μπορεί να διαστέλλεται ή να επιβραδύνεται, ότι ο άνθρωπος δεν είναι απλός παρατηρητής αλλά και ο ίδιος αντικείμενο παρατήρησης του σύμπαντος. Αν όλα αυτά θυμίζουν τις τεράστιες δομικές αλλαγές που έφερε ο Πικάσο στη ζωγραφική και στον τρόπο που άλλαξε κάθε κατεστημένη αντίληψη για την απεικόνιση του κόσμου, απλά επιβεβαιώνει ότι η τέχνη των μαθηματικών και της Φυσικής ακολουθεί κοινή πορεία με τις υπόλοιπες τέχνες. Μαθηματικά έργα τέχνης: Αυτές είναι οι 6+1 πιο όμορφες εξισώσεις Η εξίσωση του Σρέντινγκερ Αν και έμεινε γνωστός στον κόσμο της επιστήμης (και της τέχνης) με τη διάσημη πλέον «γάτα» του, ο Σρέντινγκερ διατύπωσε μία από τις αρχετυπικές εξισώσεις της σύγχρονης εποχής, η οποία αποτελεί τον κεντρικό πυλώνα της κβαντικής μηχανικής. Παρουσιάστηκε το 1926 και έδωσε στον δημιουργό της το Νόμπελ Φυσικής το 1933. Πρόκειται για μία όμορφη και ιδιαίτερα κομψή μαθηματική εξίσωση, η οποία -κατ’ αντιστοιχία με τα δραστήρια κινήματα τέχνης της εποχής της- φέρνει μία τεράστια αναστάτωση στα μέχρι τότε δεδομένα, εστιάζοντας στον τρόπο που λειτουργούν τα άτομα και τα υποατομικά σωματίδια, για να εξηγήσει τα κενά που είχαν αφήσει οι μέχρι τότε θεωρίες. Με βάση τις προσπάθειες του Σρέντινγκερ αναπτύχθηκε όλη κβαντική μηχανική, ανοίγοντας όμως παράλληλα πόρτες -όπως έκανε ο Έλιοτ με την «Ερημη χώρα» που είχε δημοσιευτεί λίγα χρόνια πριν- σε νέα μυστήρια και γόνιμες νέες ιδέες. Οσο για τη «γάτα» του, ακόμα κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά τι θα βρει όταν θα ανοίξει το κουτί. Μαθηματικά έργα τέχνης: Αυτές είναι οι 6+1 πιο όμορφες εξισώσεις 1=0,9999999999….. Οταν τα μαθηματικά αφήνουν τον «γειωμένο» κόσμο των ξεκάθαρων αποδείξεων και μπαίνουν στα χωράφια της ποίησης και του τρόπου που εκείνη συνομιλεί με το ανέφικτο της ανθρώπινης σκέψης. Η ιδέα ότι το ένα μπορεί να εκφραστεί ως 0,999… ακολουθούμενο από μια άπειρη σειρά από εννιάρια, είναι μια πραγματικά όμορφη εξίσωση, που προκαλεί τα όρια της κατανόησης και της λογικής μας. Αυτή η εξίσωση μάς αναγκάζει να αμφισβητήσουμε ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα που μεγαλώσαμε μαθαίνοντας: ότι δηλαδή 1=1. Η αισθητική αξία της της συγκεκριμένης «εξίσωσης» έγκειται στο γεγονός ότι ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στη μονάδα αριστερά και το άπειρο δεξιά, ενώ παράλληλα είναι απλή και κατανοητή από όλους. Ομως το ότι λειτουργεί υπονομευτικά και με τον τρόπο της ποίησης σε όλα όσα θεωρούμε δεδομένα, της δίνει δικαιωματικά μια θέση στις υψηλές στιγμές της καλλιτεχνικής διάστασης των μαθηματικών. Μαθηματικά έργα τέχνης: Αυτές είναι οι 6+1 πιο όμορφες εξισώσεις Η χρυσή τομή Αποτελεί τον τύπο όπου τα μαθηματικά και η τέχνη βρίσκουν όσο πουθενά αλλού τον κοινό τους τόπο (και ίσως και την κοινή τους αφετηρία). Η λεγόμενη και «θεϊκή αναλογία» στην Αναγέννηση ξεκίνησε ως μαθηματικός τύπος από τους Αρχαίους Ελληνες, με το ελληνικό γράμμα «φ» (από το πρώτο γράμμα του ονόματός του, αρχαίο γλύπτη Φειδία) να οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα της εξίσωσης το 1,61803… Το νούμερο αυτό βέβαια, πέρα από τη μαθηματική και γεωμετρική του αξία, αναδείχθηκε και από τους καλλιτέχνες σε κάθε είδους, καθώς πιστεύεται ότι προσφέρει τη μεγαλύτερη αισθητική απόλαυση. Αν και θεωρείται -μάλλον αβάσιμα- ότι ήταν γνωστός και εφαρμοζόταν από τους αρχαίους χρόνους, ο κανόνας της χρυσής τομής έχει επηρεάσει δεκάδες καλλιτέχνες, από την Αναγέννηση μέχρι τις μέρες μας, ανάμεσά τους ο Νταλί στη ζωγραφική και ο Λε Κομρπυζιέ στην αρχιτεκτονική. Η σύνδεση της χρυσής τομής με αμέτρητα μοτίβα στη φύση προχωρούν ένα βήμα ακόμα τη μυστικιστική σχέση των μαθηματικών με τη δημιουργία του κόσμου. Μαθηματικά έργα τέχνης: Αυτές είναι οι 6+1 πιο όμορφες εξισώσεις Το Πυθαγόρειο Θεώρημα Το θεώρημα που ορίζει ότι σε ένα ορθογώνιο τρίγωνο το τετράγωνο της υποτείνουσας είναι ίσο με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο άλλων πλευρών. Αποδίδεται στον Πυθαγόρα, όμως υπάρχουν πολλές αμφιβολίες για το αν όντως ήταν αυτός που το διατύπωσε. Ο Πυθαγόρας υπήρξε κομβική μορφή στην εξέλιξη της Φιλοσοφίας της εποχής του, όμως ακόμα και σήμερα παραμένει ένα πρόσωπο με αμφιλεγόμενη παρουσία. Πολλοί θεωρούν ότι επρόκειτο για κάτι σαν γκουρού, με μεσσιανικά χαρακτηριστικά και θεωρίες επί παντός του επιστητού. Γύρω του είχε μαζέψει μια ομάδα νεαρών θαυμαστών που ονομάστηκαν Πυθαγόρειοι οι οποίοι μελετούσαν τις διδαχές του Πυθαγόρα, χτίζοντας μία φιλοσοφική σχολή που βασιζόταν στους αριθμούς. Πολλοί υποστηρίζουν ότι το θεώρημα ήταν γνωστό από παλαιότερες εποχές σε λαούς όπως στους Αιγύπτιους και στους Βαβυλώνιους, όμως τελικά η απόδειξή του αποδίδεται στον Πυθαγόρα και έτσι έμεινε στην ιστορία με το όνομά του. Η καλλιτεχνική του αξία είναι προφανής, διαθέτοντας μία αισθητική αυτάρκεια και μία απλότητα που κάνει την ομορφιά της προσιτή σε όλους.

Οι πιο όμορφες μαθηματικές εξισώσεις – Αληθινά έργα τέχνης

Από τότε που οι Ελληνες φιλόσοφοι, οι Προσωκρατικοί και κυρίως ο Πυθαγόρας με το «Πάντα κατ’ αριθμόν γίγνονται», όρισαν τα μαθηματικά ως το κεντρικό μονοπάτι για την εξέλιξη της Δυτικής Σκέψης, η σχέση του ανθρώπου με τους αριθμούς υπήρξε ανέκαθεν το προγεφύρωμα και το έσχατο καταφύγιο για τις μεγάλες ανακαλύψεις. Eστω και αν για τον πολύ κόσμο τα μαθηματικά παραμένουν μία τραυματική εμπειρία των μαθητικών χρόνων από την οποία απομακρύνονται με την πρώτη ευκαιρία. Oμως, για όποιον έχει ζήσει έστω και μία φορά την εμπειρία της τέλειας αισθητικά λύσης ενός σύνθετου μαθηματικού προβλήματος, η ηδονή είναι αντίστοιχη με τη συγγραφή μιας μεγάλης ποιητικής σύνθεσης ή της ολοκλήρωσης ενός πίνακα ζωγραφικής. Ο Πλάτωνας υποστήριζε ότι τα μαθηματικά εκφράζουν το αποκορύφωμα της ομορφιάς. Δεν χωρά αμφιβολία λοιπόν ότι τα μαθηματικά θα έπρεπε να θεωρούνται ως μία μορφή τέχνης, μιας και σε κάθε τους έκφανση θα πρέπει να καλύπτεται και το αισθητικό ζητούμενο, η ομορφιά της ταραχώδους αρμονίας του σύμπαντος.

Πίσω από κάθε μαθηματικό λοιπόν κρύβεται ένας καλλιτέχνης. Η έρευνα και η μυστικιστική ενόραση ενός μαθηματικού που πασχίζει επί δεκαετίες να λύσει ένα πρόβλημα μοιάζει με την έμπνευση και τον οίστρο ενός καλλιτέχνη. Και όπως έχουν αποδείξει επιστημονικές έρευνες, εκπορεύονται και τα δύο από τα ίδια κέντρα του εγκεφάλου, ακολουθώντας τα ίδια ανεξερεύνητα μονοπάτια που το ανθρώπινο είδος αναζητά την αλήθειά του και τον τρόπο να την κοινοποιήσει στον Κόσμο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που κάμποσες ταινίες του Χόλιγουντ, αλλά και η διαδεδομένη αντίληψη του κοινού, περιβάλλουν τους «τρελούς επιστήμονες» με την αύρα και την αίγλη αντίστοιχη με εκείνη των καλλιτεχνών.

Ο μαθηματικός χρησιμοποιεί τα ίδια εργαλεία με έναν καλλιτέχνη: τη φαντασία, τη διαίσθηση, τις εμμονές και τις υπερβάσεις του μέσου ανθρώπινου νου, για να δημιουργήσει κάτι υψηλό και -κυρίως- κάτι πολύ όμορφο. Για τον μαθηματικό, μια σωστή λύση ενός προβλήματος είναι πρώτα και πάνω από όλα μία αισθητικά όμορφη εικόνα. Ακόμα και αν έχει φτάσει στο σημείο να έχει δώσει τις σωστές απαντήσεις, γνωρίζει ότι πρέπει να ψάξει ακόμα βαθύτερα, ώστε η τελική εκδοχή της λύσης να είναι εκτός από μαθηματικά ορθή και αισθητικά άψογη. Τα μαθηματικά μοιάζουν με ποίηση χωρίς γράμματα ή -ακόμα ακριβέστερα- είναι μουσική με άλλες νότες. Και ο μαθηματικός είναι ένας δημιουργός που δίνει μορφή σε κάτι άυλο και άπιαστο για τους πολλούς, φωτίζοντας όπως και ο καλλιτέχνης τις πιο ανεξερεύνητες γωνιές της ανθρώπινης περιπέτειας.

Ο Πικάσο έλεγε ότι τέχνη είναι η εξάλειψη του περιττού. Και στις 6+1 εξισώσεις που επιλέξαμε μέσα από εκατοντάδες, τα μαθηματικά αποδεικνύουν ότι μέσα από την λιτότητα και την απόλυτη ακρίβεια των μέσων έκφρασής τους μπορούν να σταθούν και ως υψηλή τέχνη. Αποτελώντας πάντα το κλείσιμο του ματιού του Θεού προς τον άνθρωπο.

Μαθηματικά έργα τέχνης: Αυτές είναι οι 6+1 πιο όμορφες εξισώσεις

Η ταυτότητα του Όϊλερ

Για τους περισσότερους είναι ίσως η ομορφότερη αριθμητική πράξη που υπάρχει στον κόσμο. Πολλοί την παρομοιάζουν με ένα σονέτο του Σαίξπηρ, καθώς συνδυάζει ένα εκπληκτικό στιλιζάρισμα με μία βαθιά αίσθηση της μουσικότητας των αριθμών. Το εντυπωσιακό είναι ότι σε αυτή την εξίσωση βρίσκονται οι πέντε πιο βασικοί αριθμοί, το 0, το 1, το π, το λογαριθμικό e και ο φανταστικός αριθμός i (που είναι η τετραγωνική ρίζα του -1). Όλοι αυτοί ενώνονται σε ένα πανέμορφο σύμπλεγμα, που για πολλούς είναι το κόσμημα και η αισθητική κορύφωση των μαθηματικών. Ο Λέοναρντ Όϊλερ, που κάποιοι αποκαλούν και Μότσαρτ των εξισώσεων, υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες μορφές στην ιστορία των μαθηματικών, γεννημένος στην Ελβετία τον 18ο αιώνα, ο οποίος παρέμεινε ενεργός μέχρι και τα τελευταία χρόνια της ζωής του, όντας για πάνω από 20 χρόνια τυφλός. Μάλιστα, όπως αναφέρεται, άφησε τόσο μεγάλο έργο πίσω του, που γίνονταν δημοσιεύσεις ακόμα και 30 χρόνια μετά τον θάνατό του.

Μαθηματικά έργα τέχνης: Αυτές είναι οι 6+1 πιο όμορφες εξισώσεις

Νόμος της παγκόσμιας βαρύτητας του Νεύτωνα

Μία αρχετυπική εξίσωση που έθεσε τα θεμέλια για την αντίληψή μας σχετικά με τον κόσμο και τα ουράνια σώματα και αποτελεί και σήμερα σημαντική κατάκτηση του ανθρώπινου πνεύματος, παρά το γεγονός ότι η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν ανέτρεψε κάποια από τα συμπεράσματά της. Η εξίσωση αυτή είναι προϊόν μιας γενικότερης πνευματικής και επιστημονικής υπερδιέγερσης του 16ου αιώνα, όπου πολλά και σημαντικά ονόματα διατυπώνουν τις νέες θεωρίες που θα οδηγήσουν την ανθρώπινη σκέψη στη σύγχρονη εποχή. Δημοσιεύτηκε στις 5 Ιουλίου του 1687 στο έργο «Philosophiae Naturalis Principia Mathematica» και υποστηρίζει ότι δύο σώματα έλκονται από μία δύναμη ανάλογη της μάζας τους και αντιστρόφως ανάλογη του τετραγώνου της απόστασής τους. Εκτός από την αισθητική της αξία, τη χαρακτηρίζει και μία έντονη πνευματικότητα, καθώς είναι η πρώτη φορά που ο άνθρωπος ρίχνει κλεφτές ματιές στο εργαστήρι του Θεού και καθαρογράφει τα μυστικά του. Οπως και ο Μπαχ που ακολούθησε μέσω της μουσικής του.

Μαθηματικά έργα τέχνης: Αυτές είναι οι 6+1 πιο όμορφες εξισώσεις

Εξίσωση της ειδικής σχετικότητας του Αϊνστάιν

Δεν είναι τυχαίο ότι η εμφάνιση της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας το 1905 συμπίπτει με τις μεγάλες αλλαγές που φέρνουν τα νέα καλλιτεχνικά ρεύματα που αλλάζουν την αντίληψη του ανθρώπου για τα μέχρι τότε δεδομένα στην τέχνη. Υπό μία έννοια ο Αϊνστάιν είναι κάτι σαν τον Πικάσο της Φυσικής, αυτός που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο και τη θέση μας σε αυτόν. Ουσιαστικά ανοίγει ένα εντελώς νέο κεφάλαιο στην κατανόηση του κόσμου, πέρα από τον κόσμο των αισθήσεων, εκεί όπου ο χώρος και ο χρόνος είναι έννοιες σχετικές, υποστηρίζοντας ότι ο χρόνος μπορεί να διαστέλλεται ή να επιβραδύνεται, ότι ο άνθρωπος δεν είναι απλός παρατηρητής αλλά και ο ίδιος αντικείμενο παρατήρησης του σύμπαντος.
Αν όλα αυτά θυμίζουν τις τεράστιες δομικές αλλαγές που έφερε ο Πικάσο στη ζωγραφική και στον τρόπο που άλλαξε κάθε κατεστημένη αντίληψη για την απεικόνιση του κόσμου, απλά επιβεβαιώνει ότι η τέχνη των μαθηματικών και της Φυσικής ακολουθεί κοινή πορεία με τις υπόλοιπες τέχνες.

Μαθηματικά έργα τέχνης: Αυτές είναι οι 6+1 πιο όμορφες εξισώσεις

Η εξίσωση του Σρέντινγκερ

Αν και έμεινε γνωστός στον κόσμο της επιστήμης (και της τέχνης) με τη διάσημη πλέον «γάτα» του, ο Σρέντινγκερ διατύπωσε μία από τις αρχετυπικές εξισώσεις της σύγχρονης εποχής, η οποία αποτελεί τον κεντρικό πυλώνα της κβαντικής μηχανικής. Παρουσιάστηκε το 1926 και έδωσε στον δημιουργό της το Νόμπελ Φυσικής το 1933. Πρόκειται για μία όμορφη και ιδιαίτερα κομψή μαθηματική εξίσωση, η οποία -κατ’ αντιστοιχία με τα δραστήρια κινήματα τέχνης της εποχής της- φέρνει μία τεράστια αναστάτωση στα μέχρι τότε δεδομένα, εστιάζοντας στον τρόπο που λειτουργούν τα άτομα και τα υποατομικά σωματίδια, για να εξηγήσει τα κενά που είχαν αφήσει οι μέχρι τότε θεωρίες. Με βάση τις προσπάθειες του Σρέντινγκερ αναπτύχθηκε όλη κβαντική μηχανική, ανοίγοντας όμως παράλληλα πόρτες -όπως έκανε ο Έλιοτ με την «Ερημη χώρα» που είχε δημοσιευτεί λίγα χρόνια πριν- σε νέα μυστήρια και γόνιμες νέες ιδέες. Οσο για τη «γάτα» του, ακόμα κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά τι θα βρει όταν θα ανοίξει το κουτί.

Μαθηματικά έργα τέχνης: Αυτές είναι οι 6+1 πιο όμορφες εξισώσεις

1=0,9999999999…..

Οταν τα μαθηματικά αφήνουν τον «γειωμένο» κόσμο των ξεκάθαρων αποδείξεων και μπαίνουν στα χωράφια της ποίησης και του τρόπου που εκείνη συνομιλεί με το ανέφικτο της ανθρώπινης σκέψης. Η ιδέα ότι το ένα μπορεί να εκφραστεί ως 0,999… ακολουθούμενο από μια άπειρη σειρά από εννιάρια, είναι μια πραγματικά όμορφη εξίσωση, που προκαλεί τα όρια της κατανόησης και της λογικής μας. Αυτή η εξίσωση μάς αναγκάζει να αμφισβητήσουμε ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα που μεγαλώσαμε μαθαίνοντας: ότι δηλαδή 1=1.
Η αισθητική αξία της της συγκεκριμένης «εξίσωσης» έγκειται στο γεγονός ότι ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στη μονάδα αριστερά και το άπειρο δεξιά, ενώ παράλληλα είναι απλή και κατανοητή από όλους. Ομως το ότι λειτουργεί υπονομευτικά και με τον τρόπο της ποίησης σε όλα όσα θεωρούμε δεδομένα, της δίνει δικαιωματικά μια θέση στις υψηλές στιγμές της καλλιτεχνικής διάστασης των μαθηματικών.

Μαθηματικά έργα τέχνης: Αυτές είναι οι 6+1 πιο όμορφες εξισώσεις

Η χρυσή τομή

Αποτελεί τον τύπο όπου τα μαθηματικά και η τέχνη βρίσκουν όσο πουθενά αλλού τον κοινό τους τόπο (και ίσως και την κοινή τους αφετηρία). Η λεγόμενη και «θεϊκή αναλογία» στην Αναγέννηση ξεκίνησε ως μαθηματικός τύπος από τους Αρχαίους Ελληνες, με το ελληνικό γράμμα «φ» (από το πρώτο γράμμα του ονόματός του, αρχαίο γλύπτη Φειδία) να οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα της εξίσωσης το 1,61803… Το νούμερο αυτό βέβαια, πέρα από τη μαθηματική και γεωμετρική του αξία, αναδείχθηκε και από τους καλλιτέχνες σε κάθε είδους, καθώς πιστεύεται ότι προσφέρει τη μεγαλύτερη αισθητική απόλαυση. Αν και θεωρείται -μάλλον αβάσιμα- ότι ήταν γνωστός και εφαρμοζόταν από τους αρχαίους χρόνους, ο κανόνας της χρυσής τομής έχει επηρεάσει δεκάδες καλλιτέχνες, από την Αναγέννηση μέχρι τις μέρες μας, ανάμεσά τους ο Νταλί στη ζωγραφική και ο Λε Κομρπυζιέ στην αρχιτεκτονική. Η σύνδεση της χρυσής τομής με αμέτρητα μοτίβα στη φύση προχωρούν ένα βήμα ακόμα τη μυστικιστική σχέση των μαθηματικών με τη δημιουργία του κόσμου.

Μαθηματικά έργα τέχνης: Αυτές είναι οι 6+1 πιο όμορφες εξισώσεις

Το Πυθαγόρειο Θεώρημα

Το θεώρημα που ορίζει ότι σε ένα ορθογώνιο τρίγωνο το τετράγωνο της υποτείνουσας είναι ίσο με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο άλλων πλευρών. Αποδίδεται στον Πυθαγόρα, όμως υπάρχουν πολλές αμφιβολίες για το αν όντως ήταν αυτός που το διατύπωσε. Ο Πυθαγόρας υπήρξε κομβική μορφή στην εξέλιξη της Φιλοσοφίας της εποχής του, όμως ακόμα και σήμερα παραμένει ένα πρόσωπο με αμφιλεγόμενη παρουσία. Πολλοί θεωρούν ότι επρόκειτο για κάτι σαν γκουρού, με μεσσιανικά χαρακτηριστικά και θεωρίες επί παντός του επιστητού. Γύρω του είχε μαζέψει μια ομάδα νεαρών θαυμαστών που ονομάστηκαν Πυθαγόρειοι οι οποίοι μελετούσαν τις διδαχές του Πυθαγόρα, χτίζοντας μία φιλοσοφική σχολή που βασιζόταν στους αριθμούς.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι το θεώρημα ήταν γνωστό από παλαιότερες εποχές σε λαούς όπως στους Αιγύπτιους και στους Βαβυλώνιους, όμως τελικά η απόδειξή του αποδίδεται στον Πυθαγόρα και έτσι έμεινε στην ιστορία με το όνομά του. Η καλλιτεχνική του αξία είναι προφανής, διαθέτοντας μία αισθητική αυτάρκεια και μία απλότητα που κάνει την ομορφιά της προσιτή σε όλους.

Ο Κίλιαν Μέρφι αποκάλυψε ποια ταινία θεωρεί τη χειρότερη που έχει γυρίσει

Ο Κίλιαν Μέρφι αποκάλυψε ποια ταινία θεωρεί τη χειρότερη που έχει γυρίσει

Ο Κίλιαν Μέρφι αποκάλυψε ποια από τις προηγούμενες ταινίες του δεν του αρέσει τόσο πολύ.

Ο πρωταγωνιστής της υποψήφιας για Όσκαρ ταινίας «Oppenheimer» έχει συμμετάσχει σε επιτυχημένα κινηματογραφικά έργα, μεταξύ άλλων τα φιλμ, A Quiet Place Part II και Dunkirk.

Τι είπε ο Κίλιαν Μερφι για τους ρόλους του

Σε συνέντευξή του στο GQ, ο Κίλιαν Μέρφι ρωτήθηκε για έναν από τους λιγότερο γνωστούς ρόλους του, στην ταινία «Red Eye» του 2005, στην οποία υποδύθηκε τον χαρισματικό δολοφόνο Τζάκσον Ρίπνερ με συμπρωταγωνίστρια τη Ρέιτσελ ΜακΆνταμς.

«Λατρεύω τη Ρέιτσελ ΜακΆνταμς και διασκεδάσαμε στα γυρίσματα» είπε ο Ιρλανδός ηθοποιός. «Αλλά δεν νομίζω ότι είναι καλή ταινία. Είναι μια καλή ταινία B» υποστήριξε.

Εξηγώντας γιατί επέλεξε να συμμετάσχει στο φιλμ, ο Κίλιαν Μέρφι είπε: «Νομίζω ότι είναι η δυαδικότητα. Γι’ αυτό ήθελα να το παίξω. Αυτά τα δύο πράγματα. Ο ωραίος και ο κακός σε ένα». «Ο μόνος λόγος που μου άρεσε είναι ότι μπορούσες να κάνεις αυτό» ανέφερε.

Στην ταινία που σκηνοθέτησε ο Γουές Κρέιβεν, ο Τζάκσον απαγάγει τον πατέρα (Μπράιαν Κοξ) διευθύντριας ξενοδοχείου (Μακ Άνταμς) προκειμένου να τον βοηθήσει στην αποστολή του να δολοφονήσει τον επικεφαλής του υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ.

Ας θυμηθούμε τον Κίλιαν Μέρφι στο «Red Eye»

Μιλώντας επίσης στο GQ για τα γυρίσματα της ταινίας «Red Eye», η Ρέιτσελ ΜακΆνταμς θυμήθηκε την καλή συνεργασία με τον Κίλιαν Μέρφι.

«Λένε ότι οι ωραιότεροι άνθρωποι μερικές φορές υποδύονται τους καλύτερους κακούς» είπε. «Ακούγαμε μουσική και λύναμε σταυρόλεξο, το οποίο έφερνε κάθε μέρα και με άφηνε ευγενικά να πετάγομαι… Νομίζω ότι η νούμερο ένα ερώτηση που είχα για τον Κίλιαν τότε ήταν αν φορούσε ή δεν φορούσε φακούς επαφής» πρόσθεσε η ηθοποιός.

Όλα τα σκάνδαλα των Oscars με χρονολογική σειρά

Όλα τα σκάνδαλα των Oscars με χρονολογική σειρά

Το ότι τα Oscars είναι λαμπερά, δε σημαίνει ότι είναι και τέλεια. Η τελετή απονομής των βραβείων, που φέτος κλείνει 96 ολόκληρα χρόνια, δεν κυλά πάντα ομαλά και αυτό, είναι λογικό. Καταμετρήσεις ψήφων, εμφανίσεις, κόκκινο χαλί, βραβεία, τακούνια και τουαλέτες, άνθρωποι διαφορετικοί και ίσως ανταγωνιστικοί, στα Oscars κατά καιρούς συμβαίνουν διάφορα.

1. O Frank Capra πιστεύει ότι κέρδισε το βραβείο αλλά τελικά, ακούγεται το όνομα του Frank Lloyd (1933)

Oscars

 

2. Ένας γυμνός άντρας, ο Robert Opel, ανεβαίνει στη σκηνή κατά τη διάρκεια της απονομής (1974)

The Streaker

 

3. Ο Marlon Brando αρνείται να παραλάβει το βραβείο του καλώντας την ιθαγενή ακτιβίστρια Sacheen Littlefeather στη θέση του (1973)

Marlon Brando

4. Η εμφάνιση της Cher στο κόκκινο χαλί (1986)

Cher

5. Η Angelina Jolie φιλάει στο στόμα τον αδερφό της, James Haven και όλοι μιλούν για αυτό (2000)

Angelina Jolie and her brother

6. Ο Adrien Brody φιλάει επί σκηνής, στο στόμα, τη Halle Berry (2003)

 

7. O John Travolta προφέρει λάθος το όνομα της Idina Menzel και γίνεται meme (2014)

 

8. To La La Land κερδίζει αλλά…για λίγο (2017)

 

9. H λανθασμένη πρόβλεψη για τον Chadwick Boseman (2021)

 

10. Το περιβόητο χαστούκι του Will Smith στον Chris Rock (2022)

Will Smith, Oscars
5 ταινίες με υπερήρωες που θα δούμε μέσα στο 2024

5 ταινίες με υπερήρωες που θα δούμε μέσα στο 2024

Tο 2024 μοιάζει να είναι η χρονιά των υπερηρώων, ή τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνουμε εμείς Συγκεκριμένα, μέσα στη χρονιά, πρόκειται να δούμε 5 live-action ταινίες με υπερήρωες αφού όπως όλα δείχνουν, οι εταιρείες παραγωγής δε σταματάνε να ονειρεύονται κόσμους με σούπερ δυνάμεις.

Η Marvel, η Disney, η Warner Bros αλλά και η Sony Pictures έχουν βάλει στο παιχνίδι των υπερηρώων νέους χαρακτήρες, αλλά και παλιούς, φτιάχνοντας νέα σύμπαντα όπως μόνο αυτές ξέρουν.

Οι ταινίες που ακολουθούν, είναι όλες όσες ξέρουμε ήδη ότι πρόκειται να κυκλοφορήσουν μέσα στο 2024. 

1. Madame Web (14 Φεβρουαρίου)

 

Με πρωταγωνίστρια την Dakota Johnson, στην ταινία Madame Web που έρχεται στους κινηματογράφους στις 14 Φεβρουαρίου, ο κόσμος του Spider-Man “ζωντανεύει” ξανά. Εδώ, η Johnson υποδύεται μία τραυματιοφορέα που αποκτά μαντικές ικανότητες και ξεκινά να προστατεύσει τρεις γυναίκες που προορίζονται να γίνουν μελλοντικές εκδοχές των Spider-Women.

2. Joker: Folie à Deux (4 Οκτωβρίου)

Joker 2

Eπιτέλους, φέτος το φθινόπωρο ο Joaquin Phoenix επιστρέφει ως Arthur Fleck, στη νέα ταινία Joker: Folie à Deux. Με συμπρωταγωνίστρια τη Lady Gaga, που συμμετέχει στο sequel ως μια εκδοχή της αγαπημένης Harley Quinn των φαν της DC, ο τίτλος μάς αφήνει να σκεφτούμε ήδη πολλά. Γιατί ναι, καλά το μάντεψες, η πλοκή δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί.

3. Venom 3 (8 Νοεμβρίου)

venom 2

 

Το ερχόμενο φθινόπωρο στις κινηματογραφικές αίθουσες θα επιστρέψει και ο Venom. Μέχρι στιγμής, ούτε η πλοκή αυτής της ταινίας έχει αποκαλυφθεί, ωστόσο ξέρουμε με σιγουριά πως ο Tom Hardy επιστρέφει στον ρόλο του Eddie Brock.

4. Deadpool 3 (26 Ιουλίου)

DEADPOOL

Έξι ολόκληρα χρόνια μετά την κυκλοφορία του Deadpool 2, ο Ryan Reynolds φοράει ξανά τη στολή του αυθάδους αντιήρωα. Για την πλοκή, δε γνωρίζουμε ακόμη τίποτα ωστόσο το cast, έχει μερικώς διαρρεύσει. Η Jennifer Garner και η Emma Corrin είναι μέσα σε αυτό ενώ ο Hugh Jackman θα μας κάνει την τιμή να γίνει ξανά ο Wolverine.

5. Kraven the Hunter (30 Αυγούστου)

Ο Kraven, στη νέα ταινία Kraven the Hunter, είναι έτοιμος να έρθει αντιμέτωπος και να αναμετρηθεί με τον πατέρα του, τον οποίο τον υποδύεται ο Russell CroweΟ κυνηγός με τις ζωώδεις ικανότητες, Sergei Kravinoff, σκοπεύει τώρα να αποδείξει πως είναι ο καλύτερος στον κόσμο…

Helmut Newton

Helmut & June Newton: Μια ιστορία 55 χρόνων φτιαγμένη από αγάπη

Μία ιστορία αγάπης μέσα από φωτογραφίες που διανύουν 55 χρόνια συνεργασίας, συμπαράστασης και αλληλοϋποστήριξης ανάμεσα στον διάσημο φωτογράφο Helmut Newton και τη σύζυγό του, επίσης φωτογράφο και ηθοποιό, June Newton η οποία χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Alice Springs. Το βιβλίο περιέχει φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από τους δυο τους και εκδόθηκε πρώτη φορά το 1998, με τον τίτλο Us and Them (Εμείς και Αυτοί) για να παρουσιαστεί και να συνοδεύει τις παράλληλες εκθέσεις. Τώρα το επανεκδίδει η Taschen σε μία επιμελημένη έκδοση «σαλονιού».

Το βιβλίο χωρίζεται σε πέντε ενότητες, που αντιστοιχούν σε διαφορετικές πτυχές της σχέσης μεταξύ του Newton και της Springs. Η πρώτη ενότητα, “Us”, περιλαμβάνει επαγγελματικές αλλά και προσωπικές φωτογραφίες του ζευγαριού που έβγαζαν ο ένας για τον άλλο, αποκαλύπτοντας τρυφερότητα και οικειότητα πίσω από κάθε εικόνα και αναβιώνοντας την νοσταλγία της εποχής. Είναι ένα φωτογραφικό ημερολόγιο που καταγράφει τη ζωή που μοιράστηκαν ο Helmut και η June Newton μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.

Η δεύτερη ενότητα, “Them″, περιλαμβάνει φωτογραφίες διάσημων προσωπικοτήτων που φωτογραφήθηκαν από το ζευγάρι. Είναι ένα πολυτελές ταξίδι στον χρόνο, όπου η κάμερα του μετρ της φωτογραφίας αποκαλύπτει εικόνες εκπληκτικών πορτρέτων ανθρώπων του jet set, διασημοτήτων, σημαντικών μορφών του πολιτισμού και ορισμένων από τις πιο διάσημες μορφές της εποχής. Από την Catherine Deneuve και την Angelica Huston έως τον David Hockney και τον Timothy Leary, τον Peter Beard, τον Yves Saint Laurent, τον Thierry Mugler, την Jane Birkin και την Charlotte Rampling, μεταξύ άλλων. Τα πορτρέτα που τράβηξαν ο Helmut και η June Newton σε διάφορες φωτογραφήσεις παρουσιάζονται δίπλα-δίπλα σε ζευγάρια, αποκαλύπτοντας έτσι δύο πτυχές της ίδιας προσωπικότητας. Αυτή η ενότητα τονίζει αναμφισβήτητα ότι η ζωή και το έργο του Helmut και της June Newton συνδέονταν με κάθε δυνατό τρόπο. Το ένα δεν θα ήταν ποτέ δυνατό χωρίς το άλλο.

Η τρίτη ενότητα, “The City″, περιλαμβάνει φωτογραφίες από διάφορες πόλεις που επισκέφτηκε το ζευγάρι.
Η τέταρτη ενότητα, “The Home″, περιλαμβάνει φωτογραφίες από το σπίτι του ζευγαριού στο Παρίσι.
Η πέμπτη και τελευταία ενότητα, “The End″, περιλαμβάνει φωτογραφίες του ζευγαριού στο τέλος της ζωής τους. Ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος από αυτόν για τον οποίο ήταν διάσημος ο φωτογράφος και στον οποίο η ασθένεια, η γηρατειά και η φθορά έχουν επίσης τη θέση τους.

 

Οι φωτογραφίες του Newton και της Springs είναι γνωστές για την αισθησιασμό τους, τη θεατρικότητα και τη σκηνοθεσία τους. Οι εικόνες στο βιβλίο Us and Them είναι χαρακτηριστικές των δυο τους. Είναι σέξι, κομψές και γεμάτες πάθος. Το βιβλίο είναι μια σημαντική συμβολή στην ιστορία της φωτογραφίας αλλά και μια ειλικρινής και προσωπική ματιά στη σχέση μεταξύ δύο διάσημων καλλιτεχνών.

Στο σφυρί ο μοναδικός πίνακας που φιλοτέχνησαν και οι τέσσερις Beatles μαζί

Ήταν το καλοκαίρι του 1966. Οι Beatles βρίσκονταν στη μέση μιας περιοδείας που τους έβαζε να δώσουν πέντε συναυλίες σε μόλις τρεις ημέρες στη φημισμένη αρένα Nippon Budokan της Ιαπωνίας – αλλά όταν δεν έδιναν συναυλίες, ήταν κλεισμένοι στην προεδρική σουίτα του Tokyo Hilton και δημιουργούσαν ένα έργο τέχνης που έμεινε γνωστό ως «Images of a Woman».

Αυτός ο πίνακας, που πιστεύεται από ορισμένους ειδικούς ότι είναι το μοναδικό έργο τέχνης που φιλοτέχνησαν από κοινού και οι τέσσερις Beatles (ή τουλάχιστον υπέγραψαν και οι τέσσερις), θα βγει προς πώληση στον οίκο δημοπρασιών Christie’s στη Νέα Υόρκη την 1η Φεβρουαρίου.

Το «Images of a Woman» εκτιμάται ότι θα πιάσει κάπου μεταξύ 400.000 και 600.000 δολάρια και «αποκρυσταλλώνει μια μαγική στιγμή στην ιστορία των Beatles», δήλωσε ο ειδικός του Christie’s Κέισι Ρότζερς.

Πώς δημιουργήθηκε ο πίνακας

Οι Beatles πέρασαν περίπου 100 ώρες στην Ιαπωνία κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους το 1966.

Εκτός από τις εμφανίσεις τους (και εκτός από δύο περιπτώσεις όπου ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ και ο Τζον Λένον ξεγλίστρησαν ο καθένας με μέλη της συνοδείας τους για περιπέτειες στα αξιοθέατα του Τόκιο), το γκρουπ έμεινε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του κατόπιν εντολής των τοπικών αρχών που ανησυχούσαν για την ασφάλειά τους.

Η επίσκεψη του συγκροτήματος στη χώρα προσέλκυσε τόσο θαυμαστές όσο και διαδηλωτές – υπήρξαν αναφορές για απειλές από Ιάπωνες εθνικιστές, μεταξύ των οποίων και μερικοί που θύμωσαν επειδή ένα δυτικό ροκ συγκρότημα έπαιξε σε μια αρένα που θεωρείται πνευματική πατρίδα των πολεμικών τεχνών.

Ένας επισκέπτης τους χάρισε μερικά είδη ζωγραφικής, σύμφωνα με το δελτίο τύπου του Christie’s. Το συγκρότημα σύντομα κατέληξε γύρω από ένα τραπέζι, με ένα κενό φύλλο ιαπωνικού χαρτιού τέχνης στη μέση και μια λάμπα περίπου στο κέντρο, από πάνω τους. Κάθε Beatle καθόταν σε μια γωνία, ζωγραφίζοντας κάτι διαφορετικό και ακούγοντας ηχογραφήσεις για το άλμπουμ που θα γινόταν το «Revolver».

Κάθε γωνιά του πίνακα αντανακλά μια προσωπική πινελιά, με μεγάλη ποικιλία στα σχήματα και τα χρώματα. Το τμήμα του Τζορτζ Χάρισον, το οποίο χρησιμοποιεί πιο σκούρες και με πιο άγρια εμφάνιση πινελιές, φαίνεται να απλώνεται περισσότερο από τη γωνία του, ενώ η περιοχή του Ρίνγκο Σταρ είναι μικρότερη και καρτουνίστικη.

Ο Λένον και ο ΜακΚάρτνεϊ εργάστηκαν κυρίως με ακρυλικά, ενώ ο Χάρισον και ο Σταρ βασίστηκαν περισσότερο στις νερομπογιές. Στον κέντρο του πίνακα, μέσα σε έναν λευκό κύκλο, βρίσκονται οι τέσσερις υπογραφές.

Οι Beatles δεν έδωσαν ποτέ επίσημο τίτλο στον πίνακά τους, αλλά έγινε γνωστός ως «Images of a Woman» στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν «ένας Ιάπωνας δημοσιογράφος θεώρησε ότι μπορούσε να δει γυναικεία γεννητικά όργανα στο τεταρτημόριο του Πολ» (επάνω δεξιά), σύμφωνα με τον Christie’s.

Fauda: Σκοτώθηκε στη Γάζα παραγωγός της σειράς του Netflix

Fauda: Σκοτώθηκε στη Γάζα παραγωγός της σειράς του Netflix

Mέλος της ομάδας παραγωγής από τη δημοφιλή ισραηλινή τηλεοπτική σειρά Fauda, ​​του Νetflix, ο 38χρονος Matan Meir, πέθανε κατά τη διάρκεια του πολέμου κατά της παλαιστινιακής ομάδας Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας.

Πολεμούσε για την 551η Ταξιαρχία του Ισραήλ μετά το ξέσπασμα του πολέμου στις 7 Οκτωβρίου και τελικά έχασε τη ζωή του με τρόπο που θύμιζε τους ήρωες της σειρά που δημιούργησε.

Fauda: Πώς σκοτώθηκε ο Matan Meir, παραγωγός της σειράς του Netflix

Έφεδρος στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) περιλαμβανόταν στους στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους στη γραμμή του καθήκοντος στη Γάζα, όπως αναφέρει η εφημερίδα The Jerusalem Post.

Συγκεκριμένα, ο Meir ήταν ένας από τους πέντε στρατιώτες των IDF που σκοτώθηκαν από μια έκρηξη λίγο έξω από υπόγεια σήραγγα η οποία αποδείχθηκε παγιδευμένη με εκρηκτικά από τη Χαμάς, σύμφωνα με τους Times of Israel. Η έκρηξη έλαβε χώρα δίπλα σε τζαμί στην περιοχή Beit Hanoun της Λωρίδας της Γάζας.

Τραγική επίσης, σύμπτωση αποτελεί το γεγονός ότι η δημοφιλής σειρά αφηγείται τη φρίκη του πολέμου στην περιοχή, ανάμεσα σε Ισραηλινούς και Χαμάς, τα τελευταία χρόνια.

Fauda: Συντετριμμένο το καστ της σειράς

Το καστ του Fauda εξέφρασε τη βαθιά του θλίψη. «Είμαστε συντετριμμένοι που μοιραζόμαστε ότι ένα από τα μέλη της οικογένειάς μας Fauda, ​​ο Matan Meir, σκοτώθηκε σε δράση στη Γάζα. Ο Matan ήταν αναπόσπαστο μέλος του πληρώματος.

Το καστ και το συνεργείο είναι συντετριμμένοι από αυτή την τραγική απώλεια. Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στην οικογένεια του Matan και Είθε η ψυχή του να αναπαυθεί εν ειρήνη», έγραφε μια ανάρτηση από το καστ της Fauda στο X, πρώην Twitter.

Οι 10 κανόνες του Αριστοτέλη για μια καλύτερη ζωή

Οι 10 κανόνες του Αριστοτέλη για μια καλύτερη ζωή

Όταν οι περισσότεροι άνθρωποι μιλούν για την πραγματική έννοια της ευτυχίας, μιλούν για το πώς αισθάνονται τη συγκεκριμένη στιγμή ή αναφέρονται σε μια γενικότερη αίσθηση του πώς αισθάνονται για τη ζωή συνολικά.

Επειδή η ευτυχία τείνει να είναι ένας γνωστός όρος, οι ψυχολόγοι και άλλοι κοινωνικοί επιστήμονες χρησιμοποιούν συνήθως τον όρο «υποκειμενική ευημερία» όταν μιλούν για τη συναισθηματική κατάσταση που όλοι προσπαθούν να κατακτήσουν αλλά λίγοι το καταφέρνουν πραγματικά.

Και κάπου εδώ, ο εμφανίζεται ο Αριστοτέλης ο οποίος μέσα από τους δέκα κανόνες του για μια καλή ζωή, προσπάθησε να την αγγίξει. Ίσως και να το κατάφερε, δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Αυτό που γνωρίζουμε με βεβαιότητα, όμως, είναι ότι, για να ζούμε καλά, πρέπει να εξασκούμε συγκεκριμένες αρετές και να τις κάνουμε συνήθειες. Δεν το λέμε εμείς, το έγραψε ο αρχαίος φιλόσοφος στο Ηθικά Νικομάχεια. Έγραψε επίσης και τους κανόνες που θα βρεις στη συνέχεια.

1. Θάρρος

Ο Αριστοτέλης έγραψε για το θάρρος στο πλαίσιο της προθυμίας να θυσιάσει κανείς τη ζωή του, όπως στον πόλεμο. Το αν θα αναγνώριζε την αρετή στο σύγχρονο περιβάλλον μας είναι δύσκολο να το μαντέψουμε (ποιος ξέρει τι θα έλεγε για τον φόβο που προκαλεί η cancel culture στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης). Αλλά το ερώτημα που τίθεται δεν είναι η πηγή του φόβου, αλλά το κατά πόσο το θάρρος -το να ενεργείς απέναντι στον φόβο αντί να υποκύπτεις σε αυτόν- προσκαλεί την ευτυχία. Σύμφωνα με έρευνες, πάντως, το θάρρος μπορεί να οδηγήσει σε ανθεκτικότητα μετά από αντιξοότητες και η ανθεκτικότητα, οδηγεί σε μεγαλύτερη ευτυχία.

2. Εγκράτεια

Με τον όρο αυτό ο φιλόσοφος εννοεί τον αυτοέλεγχο απέναντι στις ορέξεις και τις παρορμήσεις του ατόμου. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Personality το 2017, έκανε γνωστό ότι καθώς ο έλεγχος των παρορμήσεων μεταξύ των φοιτητών μεγάλωνε κατά τη διάρκεια μιας ημέρας, η αρχική θετική επίδραση, μειωνόταν. Καθώς όμως ο αυτοέλεγχος αυξανόταν, τα αρνητικά συναισθήματα μειώνονταν και η ευτυχία ανέβαινε στα υψηλότερα επίπεδά της όταν και ο αυτοέλεγχος ήταν στο υψηλότερο σημείο του. Με άλλα λόγια, λίγο μέτρο δεν είναι τόσο καλό, αλλά το υπερβολικό μέτρο μπορεί να είναι σπουδαίο.

3. Γενναιοδωρία

Συγκεκριμένα, συνιστά την αποφυγή της τσιγκουνιάς, χωρίς όμως να είναι κάποιος σπάταλος. Έρευνες δείχνουν ότι το να είσαι τσιγκούνης επηρεάζει τα επίπεδα ευτυχίας. Για παράδειγμα, τρεις οικονομολόγοι το 2014 έπαιξαν ένα παιχνίδι στο οποίο οι συμμετέχοντες έπρεπε να μοιραστούν ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό: Ο ένας προσέφερε ένα συγκεκριμένο ποσό, ο άλλος μπορούσε να πει ναι ή όχι, αλλά το όχι σήμαινε ότι καμία πλευρά δεν έπαιρνε τίποτα, οπότε η προσφορά ενός άθλιου ποσού μπορούσε να οδηγήσει σε κακία. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το στρες ήταν μεγαλύτερο και για τις δύο πλευρές όταν η προσφορά δεν ήταν αρκετά καλή και για τους δύο.

4. Μεγαλοπρέπεια

Σχετικό με τη γενναιοδωρία είναι αυτό που ο Αριστοτέλης αποκαλεί «μεγαλοπρέπεια», σύμφωνα με την οποία ένα άτομο «θα σκέφτεται πώς μπορεί να πραγματοποιήσει το έργο του πιο ευγενικά και μεγαλοπρεπώς, παρά πόσο θα κοστίσει και πώς μπορεί να γίνει πιο φτηνά». Δεν υποστήριζε εδώ ότι ο δρόμος προς την ευτυχία είναι η αγορά ενός ακριβού αυτοκινήτου αλλά ότι η μεγαλοπρέπεια σημαίνει να δίνεις έργα που ωφελούν μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Σήμερα, θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε αυτό «γενναιοδωρία» ή να είσαι όσο πιο φιλάνθρωπος μπορείς να είσαι. Πού ήθελε να καταλήξει; Το να δίνεις σε κάνει να αισθάνεσαι καλά.

5. Το μεγαλείο της ψυχής

Ένας άνθρωπος με μεγάλη ψυχή, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ενεργεί όπως ο στενός προκάτοχός του στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, ο Σωκράτης, ο οποίος ήταν ένα «ον αδιάφορο για την καλή και την κακή τύχη». Έρευνα που συγκρίνει την αναζήτηση της ευχαρίστησης έναντι της αναζήτησης του νοήματος μεταξύ των εφήβων, δείχνει ότι η τελευταία οδηγεί σε μεγαλύτερη ευτυχία. Με άλλα λόγια, βγείτε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και διαβάστε, ας πούμε, τα Ηθικά Νικομάχεια.

6. Ευγένεια

Η αρετή της ευγένειας αναφέρεται στην τάση για καλοσύνη και στην ικανότητα να ελέγχετε την ιδιοσυγκρασία σας. Η ιδέα είναι ότι η αυτοκυριαρχία με αυτόν τον τρόπο φέρνει την ευτυχία. Αν είναι αλήθεια, τότε το αντίθετο της ευγένειας, η επιθετικότητα δηλαδή, θα πρέπει να μειώνει την ευτυχία, καθώς δυσκολεύει τη διαχείριση των συναισθημάτων του ατόμου.

7. Να είσαι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό σου

Ο Αριστοτέλης έδινε μεγάλη σημασία στην ειλικρίνεια και μιλούσε συχνά κατά του αυτοσαρκασμού. Με λίγα λόγια, μας συνιστούσε να δείχνουμε στους άλλους ποιοι είμαστε χωρίς τη βοήθεια του αυτοσαρκασμού καθώς αυτό θα μας φέρει πιο κοντά στην ταπεινότητα η οποία, σύμφωνα με έρευνες, σχετίζεται με χαμηλότερα επίπεδα νευρωτισμού και κατάθλιψης. Βέβαια, άλλες έρευνες δείχνουν ότι η ανασφάλεια και η υπερβολική αυτοκριτική που επίσης είναι κομμάτι της ταπεινότητας, συνδέονται με το άγχος και τη θλίψη.

8. Ισότητα και δικαιοσύνη

Πρόκειται για λέξεις που τις ακούμε σχεδόν σε όλες τις σύγχρονες συζητήσεις μας, συζητήσεις στις οποίες γίνονται προσπάθειες για δικαιοσύνη και αποκατάσταση των διακρίσεων. Προφανώς, όταν οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τους μεταχειρίζονται άδικα, μειώνεται η ευτυχία τους. Αλλά ο Αριστοτέλης εννοούσε κάτι εντελώς διαφορετικό με αυτό. «Ο δίκαιος άνθρωπος», έγραψε ο φιλόσοφος, «είναι εκείνος που από επιλογή και συνήθεια δεν στέκεται αδικαιολόγητα στα δικαιώματά του, αλλά αρκείται στο να λαμβάνει μικρότερο μερίδιο, παρόλο που έχει το νόμο με το μέρος του». Αυτό το αποκάλεσε «ένα ιδιαίτερο είδος Δικαιοσύνης».

9. Συγχώρεση

Ο Αριστοτέλης έγραψε για την αρετή της ευσπλαχνίας προς τους άλλους. Στο σύγχρονο κόσμο, αυτό ακούγεται σαν ευγένεια ή ευαισθησία στα συναισθήματα των άλλων, αλλά ο φιλόσοφος συνιστούσε κάτι πολύ πιο δύσκολο: συγχώρεση και ανοχή απέναντι στα σφάλματα των άλλων. Η σοφία αυτής της συμβουλής έχει μια μεγάλη σύγχρονη βιβλιογραφία για να την υποστηρίξει. Σχεδόν κάθε μελέτη για τη συγχώρεση δείχνει ότι η σκόπιμη άσκησή της μειώνει τα συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους.

10. Σεμνότητα

Η σεμνότητα θεωρείται συχνά στον σύγχρονο κόσμο παρόμοια με την ταπεινότητα. Όμως, ο Αριστοτέλης την όρισε ως την αποχή από την κακή συμπεριφορά. Όταν οι άνθρωποι προβαίνουν σε πράξεις που θεωρούν ηθικές, κερδίζουν την ευτυχία και όταν διαπράττουν ανήθικες πράξεις, βιώνουν το αντίθετο.

Oppenheimer: Είναι και επίσημα η πιο επιτυχημένη βιογραφική ταινία όλων των εποχών

Oppenheimer: Είναι και επίσημα η πιο επιτυχημένη βιογραφική ταινία όλων των εποχών

Ήταν αναμενόμενο, ότι το «Oppenheimer» θα απασχολούσε πολύ στις καταμετρήσεις πολλαπλών ρεκόρ.

Σήμερα, Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου, μια τελευταία επίσημη μέτρηση έδειξε ότι η ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν, κατάφερε να «σπάσει» ένα ακόμη ρεκόρ, μιας και είναι πλέον επισήμως, η πιο επιτυχημένη βιογραφική ταινία στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Η εικόνα του Κίλιαν Μέρφι ως «πατέρα της ατομικής βόμβας» φιγουράρει πλέον στην κορυφή του box office, ξεπερνώντας σε εισπράξεις τα 912 εκατ. δολάρια, αφήνοντας στη δεύτερη θέση το «Bohemian Rhapsody».

Σε ανάρτησή του, ο Κρίστοφερ Νόλαν πανηγύρισε αυτή την ιστορική καταγραφή. «Η ταινία #Oppenheimer ξεπέρασε τα 912 εκατ. δολάρια στο παγκόσμιο box office. Είναι πλέον η βιογραφική ταινία με τα υψηλότερα έσοδα όλων των εποχών, ξεπερνώντας το “Bohemian Rhapsody”» έγραψε στο Twitter.

The Blind Side: Ψέμα η ιστορία πίσω από την οσκαρική ταινία

The Blind Side: Ψέμα η ιστορία πίσω από την οσκαρική ταινία

Στη βραβευμένη με Όσκαρ βιογραφική ταινία του 2009 The Blind Side, ο Michael Oher, ένα μαύρο παιδί από το Τενεσί, υιοθετείται από ένα πλούσιο ζευγάρι λευκών και μεταμορφώνεται σε έναν αθλητή σταρ. Όλα όμως σύμφωνα με τον πραγματικό πρωταγωνιστή ήταν ένα ψέμα.

Σύμφωνα με κατάθεση στο δικαστήριο ο 37χρονος σήμερα Oher ισχυρίζεται ότι δεν υιοθετήθηκε ποτέ και αντ’ αυτού εξαπατήθηκε από τους ανάδοχους γονείς του. Ισχυρίζεται ότι ο Sean και η Leigh Anne Tuohy έβγαλαν εκατομμύρια δολάρια από αυτόν. Οι εκπρόσωποι της οικογένειας και του ιδρύματος Tuohy δεν έχουν απαντήσει ακόμα σε αίτημα για σχολιασμό.

Αλλά ο Sean Tuohy είπε στην Daily Memphian ότι έχει σοκαριστεί από τους ισχυρισμούς του Oher. Αρνήθηκε ότι έβγαλαν χρήματα από την ταινία και είπε ότι πήραν μόνο ένα μερίδιο των εσόδων από ένα βιβλίο του συγγραφέα Michael Lewis, στο οποίο βασίστηκε η ταινία.

«Είμαστε συντετριμμένοι», είπε ο Tuohy. «Είναι ενοχλητικό να πιστεύουν κάποιοι ότι βγάλαμε χρήματα από οποιοδήποτε από τα παιδιά μας. Αλλά θα συνεχίσουμε να αγαπάμε τον Michael τώρα, όπως τον αγαπούσαμε στα 16 του χρόνια».

Σύμφωνα με την αναφορά των 26 σελίδων που κατατέθηκε τη Δευτέρα στο δικαστήριο στην κομητεία Σέλμπι του Τενεσί, η οικογένεια των Tuohys ξεγέλασε τον Oher για να τους ορίσει ως οικονομικούς του διαχειριστές λίγο μετά τα 18 του.

Η υιοθεσία που δεν έγινε ποτέ

Η εποπτεία ορίζεται σε δικαστικές αποφάσεις των ΗΠΑ, σύμφωνα με τις οποίες διορίζονται ένας γονέας ή νόμιμος κηδεμόνας για να επιβλέπει τις προσωπικές ή οικονομικές υποθέσεις κάποιου, που δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί πλήρως τις δικές του υποθέσεις λόγω ηλικίας ή κάποιας αναπηρίας.

Οι Tuohys ανέλαβαν την πλήρη εποπτεία της «ικανότητας του Oher να διαπραγματεύεται ή να συνάπτει οποιοδήποτε συμβόλαιο, παρά το γεγονός ότι ήταν άνω των 18 ετών και δεν είχε διαγνωσμένες σωματικές ή ψυχολογικές αναπηρίες», όπως ισχυρίζεται ο ίδιος.

Ο Oher είχε δείξει σπουδαίες αθλητικές δυνατότητες από νεαρή ηλικία. Όμως, έχοντας μεγαλώσει σε ανάδοχη φροντίδα, έμεινε πίσω στο σχολείο, χρειαζόταν υποστήριξη και συχνά έμενε τη νύχτα στα σπίτια των συμμαθητών του.

«Εκεί που άλλοι γονείς των συμμαθητών του Μάικλ έβλεπαν τον Μάικλ απλώς ως ένα καλό παιδί που είχε ανάγκη, οι Tuohys είδαν κάτι άλλο: έναν ευκολόπιστο νεαρό του οποίου το αθλητικό ταλέντο θα μπορούσαν να το εκμεταλλευτούν για δικό τους όφελος», αναφέρει το έγγραφο.

Οι Tuohys φέρεται να είπαν στον νεαρό τότε ότι σκόπευαν να τον υιοθετήσουν νόμιμα και, αμέσως μετά τη μετακόμισή του μαζί τους το 2004, τού παρουσίασαν αυτό που πίστευε ότι ήταν έγγραφα υιοθεσίας.

Το ζευγάρι είπε ψέματα όπως, υποστηρίζει η αναφορά.

«Ο Michael Oher ανακάλυψε αυτό το ψέμα προς θλίψη του τον Φεβρουάριο του 2023, όταν έμαθε ότι το έγγραφο διαχείρισης στο οποίο συμφώνησε με βάση ότι κάτι τέτοιο θα τον έκανε μέλος της οικογένειας Tuohy, στην πραγματικότητα δεν του παρείχε καμία οικογενειακή σχέση», αναφέρεται στην αναφορά που κατατέθηκε στο δικαστήριο.

Οι Tuohys κατηγορούνται περαιτέρω ότι χρησιμοποίησαν τη θέση τους για να πλουτίσουν σε βάρος του Oher καθώς εκείνος διέπρεπε σε αθλητικές επιδόσεις. Έγινε δύο φορές πρωταθλητής στο πανεπιστήμιο του Μισισιπή.

Τα κέρδη από την ταινία για την «δήθεν» υιοθεσία του

Όταν η ιστορία της ζωής του έγινε βιβλίο το 2006 και ταινία το 2009, οι επόπτες του φέρεται να διαπραγματεύτηκαν ένα συμβόλαιο που μοίραζε τα κέρδη και τα δικαιώματα μεταξύ αυτών και των δύο παιδιών τους, ενώ δεν άφησαν τίποτα στον Oher για μια προσοδοφόρα ιστορία «που δεν θα υπήρχε χωρίς αυτόν».

Το The Blind Side συγκέντρωσε περισσότερα από 300 εκατομμύρια δολάρια στο παγκόσμιο box office.

Σύμφωνα με την κατάθεση του δικαστηρίου, οι Tuohys διαπραγματεύτηκαν ένα συμβόλαιο 225.000 δολαρίων επιπλέον του 2,5% των καθαρών εσόδων της ταινίας για τους ίδιους και τα βιολογικά τους παιδιά, ενώ ο Oher «δεν πήρε τίποτα».

Ο Oher ζητά από το δικαστήριο να τερματίσει την εποπτεία αυτή, να απαγορεύσει στους Tuohys να συνεχίσουν να επωφελούνται από το όνομα του Oher και να καθορίσει τα οικονομικά για το τι του οφείλουν.

Η μήνυση κατηγορεί τους Tuohys για «κατάφωρη και φρικιαστική» παραβίαση του καθήκοντος του καταπιστεύματος.

Το The Blind Side προβλήθηκε με το ξεκίνημα του Oher στο National Football League, όπου έπαιξε οκτώ σεζόν, με τον ίδιο να έχει τον σημαντικό ρόλο στους Baltimore Ravens.

Η ταινία κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και χάρισε στη Σάντρα Μπούλοκ, στον ρόλο της Leigh Anne Tuohy, το μοναδικό της Όσκαρ.

Ο Oher έχει από καιρό δυσανασχετεί με το πώς η ταινία τον παρουσίαζε στον τρόπο που αντιλαμβανόταν τα πράγματα, κάτι που ένιωθε ότι είχε επηρεάσει την καριέρα του.